Taboe bespreekbaar maken op je blog; daar scoor je absoluut mee. Zo heb ik er zelf voor gekozen om heel openhartig te schrijven over mijn (ontbrekende) kinderwens. Ik twijfel over het feit of ik wel of geen kinderen wil. Dat leverde me ontzettend snel een grote groep lezers op en de nodige aandacht in de media.
Waarom een taboe doorbreken?
Ik ga zelf echt met de billen bloot op mijn blog. Waarom ik (bijna) alles schrijf op mijn blog? Ik vind het belangrijk dat het ‘baby-topic’ eerlijk besproken kan worden. Waarom volgen er na je huwelijk meteen opmerkingen als ‘én nu nog een uitnodiging voor de babyreceptie’. Na een aankondiging van een zwangerschap in de vriendenkring: ‘Jullie zijn de volgende’. Of gewoon de vraag: ‘En wanneer komen er bij jullie kinderen?’ Gevolgd door het soms wat vijandige ‘Of willen jullie ze soms niet’.
Nu geef ik altijd eerlijk antwoord op al die vragen en opmerkingen. Soms wel een tikkeltje gefrustreerd hoor. Dat mag je best weten. Maar verdriet doen ze mij niet. Maar wat te denken van de koppels die moeite hebben met zwanger worden, of zij die al gehoord hebben dat het via de natuurlijk weg niet gaat. Dan doet zo’n opmerking of vraag echt pijn. Daarom wil ik dat we er gewoon eerlijk over praten. Zonder elkaar te veroordelen. En ja, dan begin je bij jezelf. Zo is TwijfelMoeder ontstaan. (Ik moet meteen eerlijk toegeven dat ik daar wel weer wat vaker mag schrijven, maar deze challenge – en alles daarom heen – slokt nog even te veel tijd op).
Welk taboe maak jij bespreekbaar?
Nu heb ik er voor gekozen om zelf heel openhartig te zijn, maar dat hoeft natuurlijk helemaal niet. Je kunt een taboe ook bespreekbaar maken zonder dat je je eigen ervaring deelt. Wel kun je er je eigen visie op geven. Zo zijn er in mijn woonplaats plannen om een parenclub te starten. De fractievoorzitter van de VVD brengt dat – op een heel respectvolle wijze zonder te oordelen – ter sprake op haar blog. Nee, ze spreek niet direct de bezoekers aan, maar ze schrijft er wel over. Door er over te schrijven, zorgt ze wel dat het onderwerp bespreekbaar wordt. En dat is nodig om een taboe te doorbreken. Tja, en eerlijk is eerlijk: de lezers smullen toch bij het idee dat ze over een parenclub gaan lezen.
Heb jij een taboe-beroep of heeft je werk iets met een bepaalde taboe te maken, dan werkt bloggen dus voor jou heel goed. Mensen willen daar informatie over lezen. Kies als professional dan voor berichten waarin je informatie over het bepaalde taboe deelt of illustreer dit met een anoniem voorbeeld uit de praktijk.
Leuke tip! En inderdaad, de vraag over wanneer er kinderen komen (of in ons geval wanneer de tweede komt en wie die dan mag gaan dragen) is heel herkenbaar. En ook heel irritant af en toe. Zoiets vind ik iets persoonlijks en als ik de behoefte voel om dat te delen, dan doe ik dat wel zelf, daar hoef ik niet naar gevraagd te worden.
Ik ben begonnen over te schrijven dat het niet vanzelfsprekend is dat je op natuurlijke manier zwanger wordt. Omdat het bij mij ook niet lukte, toen bleek me kindje geboren te worden met een aantal beperkingen. Zoals het syndroom van down. En nu probeer ik het taboe te doorbreken over baby sterfte aangezien mijn kleintje is overleden. Vind dat er zeker open over gepraat moet kunnen worden. Mensen vinden het allemaal maar eng terwijl het bij het leven hoort.
als een expat heb ik heus nog wel eens mijn twijfels. heb ik er goed aangedaan? wat als we ouder worden of alleen komen te staan? vaak vragen mensen, denken jullie wel eens aan teruggaan? misschien ook eens over doorgaan ….. ! dieper op ingaan.
Ik ben inmiddels 45 en heb nooit een kinderwens gehad. Tsja, en wat dan als je straks ouder bent is dan natuurlijk de vraag. Maar je hoort ook van genoeg ouders die hun kinderen helemaal nooit meer zien. Nee, mijn leven bevalt prima zo. Gelukkig is het voor ons wel een bewuste keus geweest.
En terugkomend op je taboe-onderwerp. Bouwe en ik hebben ook zo’n onderwerp, dat is naturisme. Zo willen we over enkele maanden een B&B openen in Frankrijk en deze in de zomermaanden openstellen voor naturisten. We zijn hier zo open mogelijk in en geven ook veel antwoorden op onze site. We hebben het idee dat er genoeg te verhelderen en uit te leggen valt. 🙂 Maar, dit doen we graag!
Vandaag je site ontdekt, en vind alle tips heel interessant!
Ik zelf blog ook over een taboe, namelijk over het hebben van een psychische ziekte. Ik ben er gewoon heel open over. En merk steeds meer bloggers op die ook bloggen over hun psychische problemen, en dat vind ik dan ook weer inspirerend en interessant.