Freewriten is de ideale manier om binnen no time een bericht voor je blog te schrijven. Zonder na te denken gewoon schrijven wat je wil. Ideaal om je writer’s block te overwinnen.
Zondag is wat mij betreft een heerlijke dag om aan je blog te werken. Zeker als je al een vaste baan hebt, kun je op zondag meestal wel een uurtje (of meer) vrij maken om te schrijven. Maar wat als je dan een writer’s block hebt? Als de woorden niet uit je vingers willen komen. Het scherm leeg blijft? Dan is freewriten echt ideaal. Deze schrijfmethode is in 1965 door Peter Elbow ontwikkeld. Op hem had deze wijze van schrijven zelfs een therapeutische effect en hij kreeg er meer zelfvertrouwen door. Dat schrijft hij in zijn boek ‘Writing with Power’.
Wat zijn de voordelen freewriten?
Bij freewriten ga je meteen schrijven, waarbij je even niet nadenkt over de structuur of taal- en spelfouten. Je noteert meteen je gedachten of de beelden die je bij een bepaald idee of onderwerp hebt. Zo geef je woorden aan de dingen die meteen naar de oppervlakte van je bewustzijn komen.
Dankzij freewriten vergroot je de kans op nieuwe ideeën en onderwerpen. En zoals ik al schreef; het is perfect om je writer’s block te overwinnen. Wat je schrijft is namelijk niet belangrijk. Omdat je je daar geen zorgen over hoeft te maken, ondermijn je ook meteen je kritische redacteur. Misschien ken je dat stemmetje in je hoofd wel dat bij iedere alinea welk iets op te merken heeft of twijfelt of je dat nu wel moet schrijven.
Freewriten: zo doe je dat
Voor je aan de slag gaat, bepaal je eerst hoelang je gaat schrijven. Zet dan een wekkertje, zodat je niet over de tijd hoeft na te denken. Je kiest een onderwerp of idee en begint gewoon met schrijven zonder maar ergen op te letten. Opbouw, structuur, stijl, spelling – of andere zaken waar je je tijdens het schrijven druk over kunt maken – zijn even niet belangrijk.
Als de tijd voorbij is, lees je de tekst door. Getypt? Dan kun je er voor kiezen om je tekst uit te printen. Blij met wat er staat, lees ‘m dan nog even kritisch door en bewerk ‘m tot een nette blogpost. Spel- en grammaticafouten wil je tenslotte niet op je blog. Nog niet tevreden dan kun je ervoor kiezen om passages, zinnen of mooie woorden te markeren. Die kun je vervolgens als inspiratie gebruiken om nog een tijdje te freewriten. Je zult zien dat je zo een heel verrassende blogpost krijgt.
Heb jij deze methode al eens toegepast?
Hiermee komen de leukste woorden vrij!!! Nooit met tijdslimiet gedaan maar lijkt me zeker wat! Ik ga het doen.
Nog niet gedaan maar lijkt me soms wel heerlijk om te doen. Goede tip!
Persoonlijk denk ik dat zo mijn mooiste blogposts tot leven komen!
Dit pas ik eigenlijk onbewust al heel vaak toe bij het schrijven van blogposts. Wist niet dat er een naam voor was!
Ik heb een periode elke ochtend een kwartier non-stop geschreven zoals Julia Cameron in haar boek The Artist’s Way aanbeveelt.
Later heb ik dat uitgebreid naar een half uur. Wat in me opkwam schreef ik op, handmatig. Mijn pen kwam niet los van het blad papier. Dat was wel wennen want tegenwoordig wordt er alleen nog getypt. Mijn schrift gaat ook mee op vakantie.
Daar ga ik zelf ook meer mee experimenteren. Ik heb nu een bureau op een inspirerende plek (zicht op het water) zonder een computer waar ik dus liefst in schrift wil schrijven.
Ik heb wel eens nog vrijere vorm toegepast bij een psychologische test. Ik kreeg toen – in een kamer zonder enige stimulans – een pen, een aantal velletjes blanco papier en de opdracht om binnen een uur minstens 500 woorden te schrijven. Punt.
Gelukkig had ik vlak daarvoor de tip gekregen “Ga schrijven. Maakt niet uit waarover, als je maar schrijft. Het verhaal komt dan vanzelf naar boven ‘borrelen’.”
Het was maandagochtend (niet mijn favoriete ochtend), mijn auto (een Eend) wilde slecht starten die ochtend, ik zat financieel wat krap en ik zat met een blanco vel voor m’n neus.
Ik ben toen maar gaan schrijven over m’n ochtend en m’n pesthumeur. 😉
Blijkbaar was het een samenhangend geheel. 5 Jaar later was ik bij hetzelfde bureau voor een test en toen kreeg ik mijn ‘opdracht’ terug. Ze hadden ‘m al die jaren bewaard en gebruikt als (geanonimiseerd) voorbeeld – in de goede zin des woords. Wettelijk gezien mochten ze ‘m echter niet langer dan 5 jaar bewaren en ze vonden het zonde om ‘m weg te gooien.
Waar vrij schrijven al niet handig voor is. 🙂
En doe je dit nog steeds of vind je het toch moeilijk om los te laten?